مغزم از سکوت پرشده.
هم صدای دادو فریاد آدم ها رو می شنوم، هم صدای بوق و ترمز ها، هم صدای قدم ها و زنگ ها و آژیرها. ولی نمی فهمم. هیچ کدام باعث نمی شن سرم رو برگردونم و نگاه کنم حتی ؛ جز اسم خودم که توی فضا می پیچه و یا یه زنگ آشنا که شاید برای من به صدا دراومده. دنیام به شدت خصوصی شده. دوستان شاکی ان. می گن حداقل یه جک واسه خودت تعریف کن تا ما خنده ات رو ببینیم!
می خندم. ولی نه به شوخی شون. به گوش خودم که این رو شنید شاید!!
سلام
حدس میزنم از ایلات خودمون باشی!
حرفات بوی اشنایی ادیت!
موفق باشی!
شاید شنید و شاید هرگز.......... فاصله ها کوتاهن میان شنیدن و نشنیدن.... تو نظاره گر باش ...دیدن خود شنیدنیست که سکوت را تداعی می کند
پیمان سلام همین خوبه
سلام جووووووووون
خدا قوت
شاد بشی.
تازه اولشه!
کم کم خودت با خودت حرف میزنی!
توی این شلوغی ها بتونی سکوتت رو حفظ کنی یعنی تو خوشبختی!
قدرشو بدون.....!